Przybyliśmy dziś tu – w ten wilgotny, ponury dzień jesienny, gdy Natura zamiera, a Człowiek skłania się ku zadumie – całą Zadrugą naszą, by oddać cześć Ojcom i Dziadom naszym. Tego wieczoru dziadować będziemy, by przodki wiedziały, że pamięć o nich żywa jest u nas, a i by światu pominąć o dziełach tych co przeminęli. Czcimy pamięć Ojców, co odeszli poza stos pośmiertny, bo to pamięć nasza i ich dzieła utrzymują ich żywych na wieczność. Żywych w krwi i genach naszych, żywych w pamięci, żywych w sercach i umysłach naszych, żywych w dziełach ich życia.
